Αβάσταχτη Σκλαβιά

Κατά τήν ἄφατο τεσσάρων
αἰώνων τή σκλαβιά!
Ἀβάσταχτος, τῆς διάρκειας, ὁ πόνος!!!
Οἱ πλάτες, μπορεῖ νά λύγισαν,
ἀλλά ἄντεξαν, τό βάρος εἰς τόν χρόνον.

Ἕνα ἀτέλειωτο τοῦνελ, σκοτεινό
σήραγγα τεσσάρων αἰώνων, χρόνο…
μέσα σ’ αὐτό τό ἔρεβος
καί τό βαθύ σκοτάδι
τεσσάρων αἰώνων, φυλακή!!!

Κυοφοροῦσες μάνες, πρόσφεραν
τήν κατάλληλη στιγμή,
σάν πίδακες, τά παλληκάρια…
γκρέμισαν, τά ντουβάρια τῆς σκλαβιᾶς
φέραν, τό λυτρωμό, ξεσηκωμό,

Τό αἰώνιο Φῶς! Τό ταιριαστό!

Εἰς τήν Πατρίδα μας,

Ἑλλάδα!!!

Πνεύμα- Ποίηση Ελλήνων- Αγαθό

Κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του συγγραφέα, από τις "Εκδόσεις Πελασγός" του Ι. Γιαννάκενα (2011)

Αγάπη στην Πατρίδα

Η φωνή μου, η κραυγή μου
ζωγραφιά του εαυτού μου
αυτό που δεν φαντάστηκα
λες, η κραυγή μου
νά ΄χει δάχτυλα;

 Ναί!

Αγάπη στην Πατρίδα!!!

Ιούνιος 2009

Δώρο στους Ψεύτες

Αν θέλεις της Ελλάδας το κακό
θα βρεις στο δρόμο, το σωστό
ένα λαχείο

Ο λαχνός αυτός, είναι μια προσφορά

που σου πάει ταιριαστά, το βόλι

Κανένας εδώ δεν σου ΄φταιξε

μόνο, εσύ ως δόλιος και ψεύτης
που τράβηξες εκείνο το λαχνό
που σε περίμενε, το βόλι.

Ιούνιος 2010

Αναχρονισμός- Οπισθοδρόμηση

Σε χρέωσαν της ζωής το τίμημα
κάτι που δεν χρωστούσες
τη στέρηση για μάθηση- παιδεία!

Γιατί;

Προικίστηκες με ισχυρά φτερά
στο άλμα το μεγάλο
τη θέληση για μάθηση,
Παιδεία

Το φώς!  στον άνθρωπο!

Που οδηγεί
στο δρόμο τον πλατύ
που θέλησαν να σου στερήσουν!!!

Ιανουάριος 2010 

Ο Υπερόπτης

Αδιάφορος σε φωνές απελπισίας
προχωρά με τη γκοιλιά καμαρωτός

Αυτός γέμισε λεφτά, λέει

ο ένας εις τον άλλον, εις τ΄αυτί
ψυθιριστά

Κι ο υπερόπτης κοιλαράς, υποψιασθείς

κουτσομπολιό, τους απευθύνει λόγο:

«όταν ο άνθρωπος δεν έχει μία

είν΄ένα τίποτα, ες τη ζωή
εγώ, που λέτε, φιλαράκια
δεν τα ΄χω τα λεφτά,
για μοιρασιά
απ΄όπου κι αν περνώ,
με χαιρετούν

Αν ήμουνα φτωχός
δεν θα γυρνούσαν
καν, να με κοιτάξουν

Τα λεφτά, που λέτε,
είναι δικά μου
αυτά, μου δίνουνε φτερά

Γι αυτό κι εγώ

Δηλώνω

Κοινωνικά, Αποδεκτός!

Φεβρουάριος 2011

Οι κλέφτες

Πήραν αυτά που βρήκανε
μέσα από του πλούτου,
το σεντούκι
κι άρπαξαν το βιός και κόπους
ανθρώπων, το ταμείο

Φεύγοντας περήφανοι, καμαρωτοί

για το κατόρθωμά τους
αγκαλιά, με την κονόμα τους
Μικρόψυχοι!

Εραστές του χρήματος

ποιούς προσπαθείτε να γελάσετε;

Τους Νόμους, εσείς τους φτιάξατε

η ευφορία πόσο θα διαρκεί;

Τη φορά αυτή
δεν θα ΄ναι, έργο
ανθρώπων, δικαστήριο
αυτό,

Ας το σκεφτούνε!!!

 
Ιούνιος 2010