Αβάσταχτη Σκλαβιά

Κατά την άφατη τεσσάρων
αιώνων τη σκλαβιά
αβάσταχτος, της διάρκειας, ο πόνος!!!
Οι πλάτες, μπορεί να λύγισαν,
αλλά άντεξαν, το βάρος εις τον χρόνον.
 

Ένα ατέλειωτο τούνελ, σκοτεινό

σήραγγα τεσσάρων αιώνων, χρόνος
μέσα σ΄αυτό το έρεβος
και το βαθύ σκοτάδι
τεσσάρων αιώνων, φυλακή!!!

Κυοφορούσες μάνες, πρόσφεραν

την κατάλληλη στιγμή
σαν πίδακες, τα παλληκάρια
γκρέμισαν, τα ντουβάρια της σκλαβιάς
φέραν, το λυτρωμό, ξεσηκωμό,
την αναγέννηση, την Άνοιξη!

Το αιώνιο Φως! Το ταιριαστό!

Εις την Πατρίδα μας

Ελλάδα!!!

 Ιούνιος 2008